در علم ستاره شناسی شهاب سنگ به قطعات سنگی معلق در قضا گفته می شود که روزانه تعداد زیادی از این شهاب سنگها با جو زمین برخورد می کنند و در اثر حرارت آن آتش می گیرند و تبدیل به شهاب می شوند.اگر جو زمین وجود نداشت قطعات سنگی که از آسمان فرود می آمدند مستقیم به زمین اثابت می کردند ولی به واسطه وجود جو زمین قبل از برخورد به زمین می سوزند و خطری برای ساکنان زمین ایجاد نمی کنند.
دانشمندان معتقد هستند شهاب سنگی که در 5 میلیون سال قبل به نزدیکی قاره آمریکا اثابت کرد باعث نابود شدن بخش اعظم حیات از جمله دایناسور ها شد.اگر جو زمین قدرت آن را نداشته باشد که این قطعات سنگی را بسوزاند بصورت سنگهای بزرگ به زمین برخورد می کنند و خساراتی به بار می اورند.
در سوره الصافات آیات ۱۰ و ۱۱ شهابها و شهاب سنګها به خوبی توصیف شده اندږ
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿۱۰﴾فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ ﴿۱۱﴾
مگر کسى که ربایشى برباید، که شهابى درخشان در پىاش افتد﴿۱۰﴾ پس از ایشان بپرس آیا آفرینش آنان استوارتر است یا آنانى که آفریدهایم، ما ایشان را از گلى چسبنده آفریدهایم﴿۱۱﴾
در آیه ۱۰ به خوبی به این مساله اشاره شده است که اګر کسی بخواهد به جو زمین نزدیک شود امکان برخورد با شهاب ها را خواهد داشت و در ادامه نیز اشاره شده است که جنس شهاب ها از گل چسبنده که خاک ها و سنگ ها نیز از آن تشکیل می شوند است که قبل از برخورد با جو زمین جنس شهابسنگ ها از قطعات سنګی است که از گل چسبنده تشکیل شده ولی بعد از برخورد با جو زمین شهاب سنگ ها آتیش ګرفته و به شهاب های درخشان تبدیل می شوند.
مرحله آفرینش نور بعد از تاریکی در قرآن